مـטּ بــرآے متنـفر بــودטּ از ڪـســـانے

که اَز مـטּ مُتنــفرند وقتے نـَـدارم؛

زیرآ درگیر دوستـــ داشتــטּ ڪـسـانے

هســتم ڪـﮧمــرآ دوستــ دارنــد ...

کدامین چشمه سمی شد که آب از آب می ترسد

و حتی ذهن ماهیگیر از آن قلاب می ترسد

گرفته دامن شب را سکوتی آنچنان مبهم

که اشک از چشم و چشم از پلک و

پلک از خواب و خواب از خواب می ترسد....

 :41

 

تحمل تنهایی از گدایی دوست داشتن آسانتر است،

تحمل اندوه از گدایی شادی راحتتر است

بهتر است انسان بمیرد تا به گدایی زندگی برخیزد. . .

ميگن يه روز جبرئيل ميره پيش خدا گلايه ميکنه که: آخه خدا، اين چه وضعيه آخه؟ ما

 يک مشت ايرونی داريم توی بهشت که فکر ميکنن اومدن خونه باباشون!به جای لباس و

 ردای سفيد، همه شون لباس های مارک دار و آنچنانی ميخوان! هيچکدومشون از

 بالهاشون استفاده نميکنن، ميگن بدون "بنز" و "ب ام و"جايی نميرن!اون بوق و

 کرنای من هم گم شده... يکی از همين ها دو ماه پيش قرض گرفت و رفت ديگه ازش

 خبری نشد!آقا من خسته شدم از بس جلوی دروازه بهشت رو جارو زدم... امروز تميز

 ميکنم، فردا دوباره پر از پوست تخمه و هسته هندونه و پوست خربزه است! من حتی

 ديدم بعضيهاشون کاسبی هم ميکنن و حلقه های بالای سرشون رو به بقيه ميفروشن.خدا

 ميگه: ای جبرئيل! ايرانيان هم مثل بقيه، فرزندان من هستند و بهشت به همه فرزندان من

 تعلق داره. اينها هم که گفتی، خيلی بد نسيت! برو يک زنگی به شيطان بزن تا بفهمی درد

 سرواقعی يعنی چی!!!جبرئيل ميره زنگ ميزنه به جناب شيطان... دو سه بار ميره روی

 پيغامگير تا بالاخره شيطان نفس نفس زنان جواب ميده: جهنم، بفرماييد؟جبرئيل ميگه: آقا

 سرت خيلی شلوغه انگار؟ شيطان آهی ميکشه و ميگه: نگو که دلم خونه... اين ايرانيها

 اشک منو درآوردن به خدا!!!!شب و روز برام نگذاشتن! تا رومو ميکنم اين طرف، اون

طرفيه آتيشی به پا ميکنن که نگو! تا دو ماه پيش که اينجا هر روز چهارشنبه سوری بود

 وآتيش بازی! حالا هم که........ای داد!!! آقا نکن! بهت ميگم نکن!!!جبرئيل جان، من برم

 .... اينها دارن آتيش جهنم رو خاموش ميکنن که جاش کولر گازی نصب کنن!!!!!

جلوشون سجده كردم بيخيال نميشن.....

 یکی از بهترین داستانهای پائولو کوئیلو

پسر کوچولو یه سری تیله داشت و دختر کوچولو چند تایی شیرینی با خودش داشت. پسر کوچولو به دختر کوچولو گفت من همه تیله هامو بهت میدم؛ تو همه شیرینیاتو به من بده. دختر کوچولو قبول کرد. پسر کوچولو بزرگترین و قشنگترین تیله رو یواشکی واسه خودش گذاشت کنار و بقیه رو به دختر کوچولو داد. اما دختر کوچولو همون جوری که قول داده بود تمام شیرینیاشو به پسرک داد. همون شب دختر کوچولو با ارامش تمام خوابیدو خوابش برد. ولی پسر کوچولو نمی تونست بخوابه چون به این فکر می کرد که همونطوری که خودش بهترین تیله اشو یواشکی پنهان کرده شاید دختر کوچولو هم مثل اون یه خورده از شیرینیهاشو قایم کرده و همه شیرینی ها رو بهش نداده
نتیجه اخلاقی داستان: